Wiosna Cieplicka: Dolnośląska Kraina Łagodności

koncert w ramach Dolnośląskiej Krainy Łagodności w wykonaniu: Tadeusz Woźniak, Marek Andrzejewski, Piotr Woźniak, zespół Bez Jacka - godz. 17.00 muszla koncertowa w Parku Zdrojowym (wstęp wolny)

Tadeusz Woźniak (ur. 6 marca 1947 w Warszawie) - polski muzyk, kompozytor, wokalista. Zadebiutował w roku 1966 pod pseudonimem Daniel Dan w zespole Dzikusy podczas I Radiowej Giełdy Piosenki. Jako gitarzysta grał m.in. w Niebiesko-Czarnych, śpiewał z grupą Czterech i z tą grupą dokonał pierwszych nagrań archiwalnych dla 3 programu PR oraz płytowych. Jako kompozytor zadebiutował w 1967 roku, pisząc muzykę do wierszy Juliana Tuwima, Bolesława Leśmiana, Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Od 1968 roku występuje jako solista, śpiewając najczęściej melodyjne ballady własnej kompozycji i akompaniując sobie na gitarze. Komponuje także muzykę teatralną i filmową, tworzy spektakle muzyczne i musicale. Jako wykonawca największe sukcesy odnosił pod koniec lat 60. i w latach 70. Tadeusz Woźniak ma w swoim dorobku muzykę do ponad 200 piosenek, prawie 100 inscenizacji w teatrach dramatycznych, wielu przedstawień telewizyjnych, programów poetyckich i artystycznych oraz filmów animowanych. Piosenki z jego muzyką wykonywali m.in.: Elżbieta Adamiak, Michał Bajor, Anna Chodakowska, Bernard Ładysz, Andrzej Poniedzielski, Krystyna Prońko, Zbigniew Wodecki, Wojciech Malajkat, Jolanta Majchrzak-Woźniak, Krzysztof Majchrzak czy grupa Locomotiv GT. Muzyka Woźniaka, choć stanowiła integralną część wielu sztuk teatralnych, była też niezależnie nagradzana na festiwalach sztuk teatralnych. Artysta otrzymał nagrodę za muzykę do Wesela Stanisława Wyspiańskiego w reż. R. Kordzińskiego, Odprawy posłów greckich Jana Kochanowskiego w reż. A. Witkowskiego, Mistrza i Małgorzaty Michaiła Bułhakowa w reż. A. M. Marczewskiego. W 2005 roku został odznaczony przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Najpopularniejsze piosenki: Hej, Hanno, Smak i zapach pomarańczy, To będzie syn, Zegarmistrz światła - nagrodzona na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1972 r. Jest również autorem muzyki i wykonawcą piosenki Pośrodku świata, otwierającej każdy odcinek popularnego serialu Plebania. Wystąpił również w kilku odcinkach tego serialu (info z internetu)

Marek Andrzejewski tak pisze o sobie... urodziłem się w ostatnią środę 1971 roku. Spędzając każdy sierpień na wsi nauczyłem się kosić kosą i wiązać powrósła. Przy ognisku poznałem pierwsze chwyty na gitarze. Straszyłem śpiewem niedźwiedzie w górach. Na bagnach Polesia jadłem radioaktywne grzyby nie mogąc urazić gościnności ludzi, którzy tam żyją i umierają. Jeździłem po świecie z teatrem "Gardzienice". W Tokio tkwiłem w gigantycznym korku, piłem sake i jadłem suszone wodorosty. Z wysokości wieżowca oglądałem Sao Paolo i narażałem życie włócząc się nocą po jego ulicach. W pubach Irlandii grałem z miejscowymi muzykami. W Delhi podziwiałem pozostałości po dynastii Mogołów. Na Besarabii zbierałem bakłażany w dawnym kołchozie... W marcu 1994 roku przyznano mi Grand Prix na Festiwalu Recitali w Siedlcach. Dwa miesiące później zdobyłem I nagrodę na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie oraz nagrodę im. Wojtka Bellona przyznawaną śpiewającym autorom. Pod koniec 1995 roku razem z przyjaciółmi weszliśmy do studia, by nagrać piosenki na pierwszą płytę. Do nagrań zaprosiłem muzyków z Wydziału Jazzu i Rozrywki Akademii Muzycznej w Katowicach i tak powstała "Grupa Niesfornych". ... Nie można oddzielić umiejętności muzyka od jego osobowości. Muzycy z "Grupy Niesfornych" mają bardzo kolorowe i nieokiełznane temperamenty. Stąd i nazwa... Po zakończeniu nagrań nowy program ponownie dostał Grand Prix na Festiwalu Recitali w Siedlcach. Debiutancka płyta pt. "Trolejbusowy Batyskaf" oficjalnie miała swoją premierę 10 marca 1997 roku. W dwie krótkie czerwcowe noce, na zdewastowanej lubelskiej starówce nakręcono film do piosenki "Trolejbusowy Batyskaf". Teledysk ten gościł później w gorącej dziesiątce "Muzycznej Jedynki". Drugi teledysk do piosenki "Jak listy" został nakręcony w studiu nieistniejącej już wytwórni filmowej "Se-Ma-For" w Łodzi. W 1999 roku razem z przyjaciółmi założyliśmy Lubelską Federację Bardów (obecnie Federacja). W 2003 roku ukazała się moja druga autorska płyta pt. "Dziesięć Pięter"... (info z internetu)

Zespół „Bez JACKA” powstał w 1983 roku, choć jego początki to wczesne lata siedemdziesiąte. Wydaje mi się, że to rok 1974 (Maksiu, jeżeli jest inaczej, to popraw mnie). Wtedy to powstaje w Kielcach, a właściwie w Chęcinach, zespół „KANT” w składzie: Zbigniew Stefański, Jan Stefański, Jacek Stefański i Maksymilian Ziętek (chociaż bracia muzykowali dużo wcześniej). Pod opiekę bierze ich klub „Merkury” w Kielcach, którego kierownikiem był Szymon Szymański, a opiekę literacką sprawowała Joanna Jung. Zespół niedługo po powstaniu wygrywa eliminacje regionalne, potem wojewódzkie konkursu recytatorskiego i poezji śpiewanej (wiele lat później Zbyszek bierze udział w Festiwalu Poezji Śpiewanej w Olsztynie).W 1978 roku zespół wziął udział w Ogólnopolskim Festiwalu Młodych Talentów w Toruniu, uczestniczył w programach telewizyjnych: u prof. Aleksandra Bardiniego, „Szansonadzie” i „Siódemce”. Wielokrotnie grał na Festiwalu Rodzin Muzykujących we Wrocławiu. Pod koniec lat siedemdziesiątych koleje losu sprawiają, że dwaj bracia Jasiu i Jacek wracają do rodzinnego Gdańska, a Zbyszek zostaje na kielecczyźnie. Od tego okresu muzykują i występują jako „Bracia Stefańscy”. (Nigdy nie zapomnę naszego grania latem 1980 roku w Zielonej Bramie w Gdańsku, kiedy w sierpniu z samolotu sypały się ulotki, Stocznia strajkowała, a wokół panowała solidarność, ale ta „ludzka”: dobroć, chęć pomocy drugiemu, autentyczne oddanie za sprawę - potem to już nie było to samo). 9 sierpnia 1983 roku ginie, pobity „przez nieznanych sprawców” najmłodszy brat Jacek Stefański (jest na helsińskiej liście ofiar Stanu Wojennego). I tu wydawało nam się, że to już koniec... Ale nie mogliśmy chodzić po ulicach i krzyczeć, że zabili nam: brata, męża, ojca, przyjaciela - jedyne co mogliśmy, żeby uczcić Jego Pamięć to nadal grać - chociaż już bez Jacka. Jesienią, za namową grupy przyjaciół i ludzi, „którzy z nami wtedy byli”, Zbigniew Stefański, Jan Stefański i Jarosław „Horacy” Chrząstek postanowili wspólnie grać. Potem dołączył do nas Krzysztof „Lumbago” Górski. Ludzie zaczęli na nas mówić „bez Jacka” ... i tak już zostało (info www.bezjacka.art.pl)

Stowarzyszenie Inicjatyw Kulturalnych „Silesia Europaea” Jelenia Góra, Przystań Twórcza - Cieplickie Centrum Kultury, Mecenat Miasta Jelenia Góra i Województwa Dolnośląskiego